ரத்த சரித்திரம் -வன்முறையை ரசித்து மகிழும் ஒரு சமூகம்

ரத்த சரித்திரம் படம்..


இதன் பூர்வீகம் என்ன... வரலாறு என்ன ... இயக்குனரின் திறமை... கொலை செய்ய பயன் படுத்தும் யுக்திகள்...

கொலை செய்யபடும் இடத்தின் முக்கியத்துவம், கொலை செய்ய தூண்டப்படும் கதாபாத்திரத்தின் நியாயங்கள், எதிர் தரப்பு கேரக்டரின் கொலைக்கு கூட சரியான காரணம் சொல்லும் இயக்குனரின் நடுநிலை பார்வை, பல அப்பாவிகளை கொன்று குவிப்புக்கு காரணமானவர்கள் இந்த படத்தை பார்த்து கண்ணீர் விட்ட உருக்கமான தகவல்கள் என்று எழுத்துலகம் பரபரப்பாக இருக்கிறது..


இதை சிலர் ரசிக்கலாம்,சிலர் போரடிப்பதாக நினைக்கலாம்..

அது ரசனை சம்பந்தப்பட்ட விஷயம்.. நாம் எதுவும் சொல்வதற்கில்லை..



ஆனால், நமக்கு நாமே குழி வெட்டிக்கொள்ளும் ஒரு வினோதமான நிலைக்கு நாம் ஆளாகி இருக்கிறோம் என்பது நாம் கவனிக்க வேண்டிய கோணம்.



சில அப்பாவிகள்... அவர்கள் இடத்தி நாமும் இருந்திருக்க கூடும்.. அல்லது நாளை அவர்கள் இடத்தில் நாம் இருக்க கூடும்..

அவர்களை புழு பூச்சிகளை கொன்றவர்களை கதாநாயகர்கள் ஆக்கி , நாம் ரசித்து பார்க்கிறோம் என்றால் இதை என்ன என்று சொல்வது.. ?



வன்முறையை ரசிக்கும் ஒரு சமுதாயத்தை உருவாக்கி விட்டு, நாளை வன்முறையால் பாதிக்கப்படும்போது அழுது புலம்பி என்ன செய்வது..



நாம் எதை போற்றுகிறோமோ அதுதானே செழித்து வளரும்...



நமக்கு எதிரான ஒன்றை நாமே வளர்க்கலாமா..



வன்முறை என்பது வேறு.. வீரம் என்பது வேறு...



அன்னை தெரசா ஒரு முறை தன சமூக பணிகளுக்காக நன்கொடை வாங்க சென்றார் ... ஒரு பணக்காரரிடம் கை ஏந்தினார்... அந்த பணக்காரர் எச்சில் துப்பி , இதை கொண்டு செல் என பரிகாசம் செய்தார்.. அன்னை தெரசா சற்றும் அயரவில்லை " சரி.. இதை நான் வைத்து கொள்கிறேன்... என்னை நம்பியுள்ள நலிவடைந்த மக்களுக்கு வேறு எதாவது கொடுங்கள்" என்றார் ..

அந்த பணக்காரரின் சிந்தனை போக்கு மாறியது...



ஒரு வலுவான பணக்காரருடன் , நேருக்கு நேர் தைரியமாக பேசிய அந்த தன்மை வீரம் இல்லையா.. ஒரு தீயவனை கத்தியின்றி ரத்தம் இன்றி "கொன்று" விட்டாரே அவர்



ஆரம்ப காலங்களில் இஸ்லாம் பல எதிர்ப்புகளை சந்தித்தது... பல போர்கள் நடந்தன... அனால் எதிரிகளை எப்படி விதம் விதமாக கொன்றோம் என்பதை விட, நபி அவர்கள் எதிரிகளை மன்னித்ததைத்தான் அவர்கள் பெருமையாக சொல்கிறார்கள்.. சில நேரங்ககளில் சண்டை தேவைப்பட்டாலும் , அது ரசிக்க வேண்டிய ஒன்றல்ல.. அது ஒரு நடவடிக்கை என்ற அளவில்தான் அது இருக்கிறது.

எந்த மதமும் வன்முறையை ஆதரிக்கவில்லை என்ற நிலையில், வன்முறையை ரசிக்கும் ஒரு சமுதாயம் உருவாகி வருவது, வன்முறைதான் நம் தேசிய மதம் என தோன்றுகிறது.



சிலருக்கு அதை நேரடியாக நிகழ்த்தும் வாய்ப்பு இருக்கும்... இல்லாதவர்கள் இது போல வன்முறையை ரசித்து மகிழ்ந்து கொள்கிறார்கள் என தோன்றுகிறது..



இதனால் தெரிவிக்கப்படுவது யாதெனில், ரத்த சரித்திரம் படத்தை பார்க்காதீர்கள் என்று சொல்ல வில்லை..



ஆனால் வன்முறையை போற்றும்போது, நாமும் அதன் ஓர் அங்கமாகி விடுகிறோம்.. என்றாவது அதனால் பாதிக்கப்படும்போது, அதை எதிருக்கும் தார்மீக உரிமையை இழந்து விடுகிறோம் என்பதை புரிந்து கொண்டால் போதும்...

அப்படி என்றால் நீதி போதனை படங்கள் மட்டும்தான் வர வேண்டுமா என்றால் இல்லை...

பாலியல் காட்சிகளை காட்டாமல், பாலியல் கொடுமையை உணர வைத்த அஞ்சாதே படம் ஒரு நல்ல உதாரணம்..

ஆனால் எல்லா இயக்குனர்களும் இது போல பொறுப்புணர்வுடன் இருப்பார்கள் என எதிர்பார்க்க முடியாது..
ஆனால், நாம் எதை ஆதரிக்க வேண்டும் என்ற பொறுப்புணர்வை நம்மிடம் நாம் எதிர்பார்க்க வேண்டும்..